حسود از نعمت حق بخیل است و بنده بی گناه را دشمن می دارد.
مردکی خشک مغز را دیدم
رفته در پوستین صاحب جاه
الا تا نخواهی بلا بر حسود
که آن بخت برگشته خود در بلاست